Mijn eerste zelfgemaakte jas!
Ik was al heel lang van plan om deze jas te maken. Het patroon komt uit het e-book My Capsule Wardrobe: City Break van Sew Over It, wat ik een jaar of twee geleden aanschafte. Eén van de redenen waarom ik dit e-book wilde, was vanwege het Lola-jas-patroon. Het leek me een prima patroon om als beginner mijn eerste jas mee te maken.
In de tussentijd heb ik bijna alle patronen al eens gemaakt: twee Molly’s, twee Alex-en en een Erin-rokje. En nu was het eindelijk tijd om ook de Lola-jas te maken!
Roestrode Twill stof
Ik kocht de stof voor mijn Lola op de woensdagse stoffenmarkt in Den Bosch. Ik had een afspraak voor werk in de stad en op de terugweg stuitte ik toevallig op een stoffenmarktje. De stof viel me op vanwege de mooie kleur en de stevigheid. Ik kocht het laatste stuk van de rol, dat kwam uit op 2,7 meter.
Ik ben vergeten te vragen wat voor stof het precies is. Het lijkt in ieder geval een twill stof, want de stof is diagonaal geweven. Verder lijkt er wel iets van polyester in te zitten, want hij knetterde met staticiteit toen ik ‘m over m’n tafel gooide. Er zit best wat gewicht in, en daarom vond ik ‘m geschikt voor een jas.
Voor Lola heb je volgens het patroon minimaal 390 cm stof nodig van 140 cm breed. En dat is de kleinste maat met de korte variant van de jas. Bijna vier meter dus! Ik presteerde het om hem uit mijn 270 cm te persen.
De Lola-jas van Sew Over It
De jas viel me op omdat hij zo’n mooie watervalhals heeft. Door de waterval heeft hij geen sluiting, tenzij je besluit om er een riem omheen te dragen. Je kunt de jas als lange, of als korte versie maken. Alleen de lange heeft zakken, helaas. Omdat ik een jas zonder zakken heel stom vind, maar verzoop in de lange versie, besloot ik om een soort tussenweg te maken door lange versie in te korten.
Het patroon zit best ingenieus in elkaar: hij bestaat uit zes panelen. Omdat hij ruim hoort te vallen maakt de maat ook niet zo heel veel uit. Ik ging voor de XS versie omdat de “back of bust” maat aangaf dat ik hem dan nog dicht zou kunnen krijgen.
Het proefmodel waarmee ik de mist in ging
Ik besloot om een (lelijk) dekbedovertrek-proefmodel te maken om alvast een paar dingen te controleren: de pasvorm over de schouders, de kortere lengte en de lengte van de mouwen. Ik wilde namelijk het achterpand op de stofvouw leggen, waardoor de mouwen iets korter werden. Zo zou ik midden achter geen naad hebben én het zou me een hoop stof besparen.
Qua mouwen paste het net niet, maar het leek me niet zo’n probleem want ik kon nog altijd de mouwen verlengen met manchetten.
De lengte van de jas leek prima zo, maar vreemd genoeg constateerde ik dat er behoorlijk wat verschil in lengte in de verschillende patroondelen zat. Dus, ik paste de papieren patroondelen aan zodat ze weer even lang waren… Achteraf bleek dat dat niet zo handig was…
De echte versie
Ik knipte het patroon uit van mijn ‘echte’ stof, waarbij ik het achterpand op de stofvouw legde. Dat scheelde een hoop gepuzzel en stof. De eerste stap is om de zijpanden met de zakken te maken. Die stap had ik overgeslagen bij mijn proefmodel omdat ik ze daarvoor niet nodig had. Het was daarom best wel een gefröbel om dit goed te krijgen, vooral ook omdat ik de instructies niet duidelijk vond. Af en toe heb ik echt “wat wil je nou?!” naar ze geschreeuwd, maar helaas reageerde mijn iPad niet ;)
Normaal gesproken zijn Sew Over It instructies best duidelijk, maar met de kleine fotootjes van grijze stof, was het moeilijk te volgen. Het duurde wel even voordat ik de zijpanden af had. Ik naaide de waterval-delen aan elkaar, en werkte de naad van de kraag mooier af (in het gootje genaaid) zodat er geen stiksel aan de achterkant te zien is.
Alleen toen kwam ik erachter dat alle delen toch niet even lang waren… Ondanks dat ik ze had aangepast. En ik begreep ook wel hoe het kwam: bij mijn proefmodel had ik maar een enkel waterval-deel gemaakt en dit niet afgewerkt. Maar omdat je de twee waterval-delen anders afwerkt (goede kanten op elkaar en de naadwaarde ‘opsluiten’) dan de rest van de jas (gewoon twee keer omvouwen en vast stikken), kwam het niet meer goed uit.
Ik heb de watervaldelen weer uit elkaar gehaald en ingekort, want ze waren te lang. Helaas had ik niet zoveel speelruimte om de rest flink in te korten, omdat de zakken onder de zoom uit piepten…
Kortom: ik heb best wel veel gesmokkeld met de zoom en de afwerking is bepaald niet mooi te noemen. Aan de buitenkant loopt hij wel goed recht en is het niet te zien. De zakken heb ik weer een stukje ingekort, zodat ze er niet onderuit komen. Maar echt heel handig zijn ze nu niet, omdat ze vrij ondiep zijn.
Zelf paspelband maken
Omdat de mouwen toch iets te krap uitvielen, heb ik de jas manchetten gegeven. Maar om het zo te doen lijken alsof dit altijd al de bedoeling was, heb ik er paspelband tussen gezet.
Ik had geen paspelband in huis en ik had het ook nog nooit zelf gemaakt. Gelukkig vond ik een heel simpele tutorial hiervoor, en kon ik binnen no time mijn eigen paspelband maken met een koordje en zwart biaisband. Het naaien van het paspelband ging ook heel goed, met dank aan deze fantastische uitleg van Straightgrain. Mijn moeder vond het te pyjama-achtig, wat het natuurlijk ook wel een beetje is. Maar het was best wel veel werk om de paspelband te maken en er aan te zetten, dus ik besloot om hem gewoon te houden. Sorry mama ;) De manchetten vallen nog wel een beetje stijf vanwege de paspel, maar ik hoop dat het mooier gaat vallen naarmate ik de jas vaker draag.
Mijn eerste zelfgemaakte jas!
Door de stof en het model (hij kan niet dicht) vind ik de Sew Over It Lola meer een soort van… buiten-vest. Maar dat is helemaal niet erg, want hij is perfect voor wanneer het te warm is voor een ‘echte’ jas maar je liever toch wat aan je armen hebt. Ik heb hem inmiddels al een paar keer gedragen en voel me er erg fijn in. Je kunt hem in principe ook dragen met een riem om hem toch dicht te dragen, maar ik ben er nog niet achter hoe ik dat er een beetje charmant uit kan laten zien. De zakken zijn niet echt heel praktisch; een collega zat al in mijn jaszak te grabbelen omdat ze zo toegankelijk zijn (gelukkig is hij een erg slechte pseudo-zakkenroller). Misschien ga ik daar nog een drukknoopje aan toevoegen.
Het in elkaar zetten van de jas viel me enigszins tegen, maar dat kwam voornamelijk omdat ik zelf had getracht om het patroon aan te passen. Dat pakte niet zo heel goed uit… Voordat ik er aan begon had ik nog het idee om er een voering aan toe te voegen (zoals deze blogger heeft gedaan), zodat ie wat warmer is. Maar ik ben erg blij dat ik dat niet heb gedaan, want dit was al ingewikkeld genoeg. Gelukkig heb ik ruim de tijd genomen en werd het daarom geen frustratieproject, maar werkte het best prima.
Kortom: de volgende keer ga ik voor een ander jas-patroon, maar het is zeker een heel fijne aanwinst!
