Eindelijk zover: afgestudeerd journalist!

Vorige week was het zover, ik mocht mijn diploma voor mijn bachelor journalistiek in ontvangst nemen! Ik deed de opleiding in deeltijd, aangezien het anders niet te combineren was met mijn baan. De uitreiking was helaas niet echt geslaagd; de opzet was een beetje onduidelijk en het praatje was nogal onpersoonlijk… Het ging namelijk vooral over gebeurtenissen die in mijn geboortejaar hadden plaatsgevonden en maar een paar zinnetjes over mijn afstudeerproject. Ook werd weggelaten waar ik zelf apetrots op ben: het is mijn tweede hbo-diploma!

Maar waarom besloot ik nou eigenlijk om een tweede hbo-studie te doen?

Het was 2009. Het jaar daarvoor was ik afgestudeerd aan de opleiding Communication and Multimedia Design. Na mijn afstuderen trakteerde ik mezelf op een vakantie van een maand in Japan, maar daarna was het tijd om te gaan solliciteren. Dat deed ik dan ook, maar sowieso waren er in Friesland weinig vacatures te vinden. Als ik wel eentje had gevonden die bij mijn vakgebied aansloot, dan werd ik afgewezen omdat ik geen ervaring had. Erg frustrerend hoor, je hele leven word je verteld dat je goed je best moet doen op school en hard moet studeren, want dan krijg je een goeie baan. Nou, zonder werkervaring leek mijn papiertje vrijwel nutteloos. Ik solliciteerde vervolgens op baantjes onder mijn niveau, om maar wat te hebben, maar daar namen ze me niet aan omdat ze geen hbo-er op een mbo functie wilden.

Maar ja, na een tijdje ben je het wel zat, al die afwijzingen. Dus ik had een ultimatum voor mezelf gezet: als ik geen baan kon vinden, ging ik weer studeren. Dus ik ging me oriënteren op opleidingen. Journalistiek was eigenlijk een van mijn eerste keuzes: ik vond schrijven leuk (ik schreef ook al veel voor een website) en bij mijn vorige opleiding was er, tegen mijn verwachtingen in, vrijwel geen aandacht aan besteed. Het krantennieuws trok mij echter niet zo, maar tijdschriften en online journalistiek des te meer.

Terug naar school?

Dus ik ging naar een open dag. Daar kreeg ik voorlichting met een stuk of twintig andere mensen die interesse hadden in de opleiding. Daar zat ik dan tussen de havo-ers waarbij papa of mama het woord deed… Eigenlijk zag ik het toen niet meer zo zitten om tussen de 18-jarigen te studeren, maar een van de docenten wees me erop dat er ook een deeltijdopleiding was.

Maar voordat ik de keuze had gemaakt, kreeg ik te horen dat ik was aangenomen! Dus het studeerplan ging weer van tafel. Echter begon het na een paar weken full-time werken toch te knagen. Het schooljaar was tegen die tijd allang begonnen, maar in februari 2010 was het mogelijk om tussentijds in te stromen bij de deeltijd opleiding journalistiek. Dus dat heb ik toen gedaan.

De eerste drie jaren van de studie gingen eigenlijk heel goed! Ik had nog nooit zulke hoge cijfers gehaald. Ik heb zelfs al mijn toetsen in een keer gehaald, zonder herkansingen, waar ik erg trots op ben. De opleiding was wel echt gericht op het ‘harde nieuws’ en veel krantenjournalistiek, omdat het de deeltijdopleiding was. Op zich was dat niet mijn doel met de opleiding, maar daarnaast kwamen andere soorten artikelen en media ook aan bod.

Je krijgt altijd te horen dat een journalist kritisch en dergelijke moet zijn, maar ik kwam er achter dat je ook vooral doortastend en sociaal moet zijn. Tijdens mijn studie heb ik met zoveel mensen contact opgenomen. Of het nou was om ze te interviewen, een voorstelling bij te wonen, toestemming te vragen om te filmen, et cetera. Zo sprak ik met de kattenbescherming, een pastoor, de gemeenteraad, een muziekjournalist, een medewerker van de kinderopvang, de politie, een wereldreiziger, iemand die lichamelijk gehandicapt was, noem het maar op. Ik  filmde en nam audio op in musea, volkstuintjes, begraafplaatsen, enzovoorts. Ik fotografeerde Maxima ook een keertje! Met verlegen zijn en de telefoon niet durven op te pakken (en ik moet eerlijk toegeven dat ik een lange tijd een telefoonfobie heb gehad) was ik nergens gekomen.

Ik verbaasde me er ook elke keer over hoe vaak mensen weer mee wilden werken. En dat voor helemaal ‘niks’, want er wordt bij een studie niets gepubliceerd en niemand heeft er eigenlijk wat aan, behalve ik. Natuurlijk heb ik ook vaak afwijzingen gekregen en moest ik mijn plannen wijzigen, wat de nodige creativiteit vereiste.

Tja, en dan komt de bekende vraag “nu je bent afgestudeerd, ga je ook ander werk zoeken?” in eerste instantie niet. Vacatures in bijvoorbeeld de tijdschriftjournalistiek zijn moeilijk te vinden. Bij kranten of rtv en dergelijke zijn de startsalarissen een stuk lager dan wat ik nu verdien. Bovendien ben ik op het moment tevreden met mijn werk. Ook lijkt het me niet zo om elke dag verplicht te ‘moeten’ schrijven. Echter houd ik wel een oogje open, wie weet wat er nog op mijn pad komt :)