Welkom op mijn eerste blogpost van 2022! (Dat jaartal ziet er eigenlijk gek uit, alsof ik een spelfout heb gemaakt, vind je ook niet?) Ik hoop dat je ondanks alle restricties toch een leuke jaarwisseling hebt gehad! Wij gingen tussen kerst en oud & nieuw nog even op citytrip naar Keulen en het was een hele fijne break.
Mijn eerste blogpost van dit jaar gaat over een type kledingstuk waarvan ik er nog niet zo veel van heb gemaakt. Ik vind broeken namelijk moeilijk om te maken. Misschien is het ook wel een kip-ei verhaal hoor: zolang ik niet regelmatig broeken maak, wordt het ook niet gemakkelijker. Maar daarnaast realiseerde ik me dat ik ook eigenlijk niet zo geïnspireerd raak van broeken.
Nog een uitzondering bij deze creatie was het feit dat het maanden heeft geduurd voordat ik de eerste, groene versie afmaakte. Ik begin meestal pas aan een nieuw project nadat ik het voorgaande heb afgerond. Gek genoeg was de tweede variant van de broek wel binnen een week of twee af.
Broekstoffen van de Utrechtse lapjesmarkt
Vorig jaar ging ik in het voorjaar naar de Utrechtse lapjesmarkt met een plan om stoffen voor casual broeken te kopen. Meestal ga ik niet winkelen met een specifiek idee in mijn hoofd- vaak vind ik dan toch niet wat ik zoek en ik laat me graag inspireren door de stoffen waar ik tegenaan loop.
Dit keer lukte het echter toch om te vinden wat ik zocht en ik kocht een groene en navy linnen stof en ook nog een donkergrijze polyester stof die eruitziet als denim, maar juist heel erg rekbaar is. De navy linnen stof bleek stretch te hebben en bij nader inzien vond ik hem toch beter geschikt voor een jurk. Dus die heb ik bewaard.
Seaforth pants van Hey June
De laatste tijd heb ik niet zoveel items van Hey June handmade gemaakt, maar het is nog steeds een van mijn favoriete patroondesigners. Onder de tag Hey June vind je de meerdere Charleston jurken en Santa Fe tops die ik heb gemaakt. Het valt me nu pas op dat ik altijd meerdere versies van een Hey June patroon heb gemaakt, maar daaruit kun je in ieder geval opmaken dat ze me goed bevallen!
© Hey June Handmade
In juli werd het patroon van de Seaforth pants uitgebracht en ik werd er meteen enthousiast van. Het is een vrij casual broek, en het sprak me aan dat hij zowel in een stuggere stof als in sportieve stoffen kan worden gemaakt. De broek heeft zakken met ritsen aan de voorkant, wat nieuw voor mij was. Ook de doorgestikte elastieken tailleband was nieuw. Het verschil tussen versie A en B zit hem in de zoom met elastiek. Ik vind de elastiek onderaan de pijpen erg leuk, dus bij beide versies koos ik voor versie B.
The making of Seaforth 1
Die zakken met ritsen waren dus nieuw voor mij en ook al is het niet heel ingewikkeld, het komt redelijk precies en ik had er na een tijdje gewoon geen zin meer in. Dus nadat ik de zakken op de achterkant had gestikt en de zakken met rits op de voorkant had gemaakt, was mijn motivatie gezakt naar niveautje ver beneden nul, dus toen heeft het maandenlang in een hoek van mijn kamer gelegen, oeps…
Opeens besloot ik om toch maar weer een stukje verder te naaien, dus ik heb nog een paar stappen uitgevoerd, waardoor ik de broek kon passen. Daardoor kreeg ik m’n sewjo weer terug, en besloot ik om door te zetten.
De tailleband vond ik ook wel een dingetje… Het had een paar pogingen nodig voordat het lukte om de stof mooi aan het elastiek vast te stikken. Ik ben er nog niet helemaal tevreden mee, maar gelukkig rekt alles zo uit bij het dragen dat de foutjes niet echt meer te zien zijn. Ik had voor het eerst twee oogjes ingezet voor het touwtje, alleen waren de gaatjes eigenlijk te klein en kon ik er geen veiligheidsspeld meer doorheen krijgen om het touwtje in te rijgen… Met een hoop gefriemel en veel tijd is het me uiteindelijk toch gelukt!
En voila: daar was mijn eerste Seaforth pants!
Seaforth Pants 2
Ik heb nog even getwijfeld met mijn donkergrijze twill-achtige stretchstof, maar het moest toch echt een broek worden. Nu ik de eerste variant had gemaakt, kon ik kritisch naar het patroon kijken en hem aanpassen naar mijn eigen smaak.
Voor de tweede versie paste ik de volgende dingen aan:
- De kontzakken liet ik achterwege, bij een stretchstof leek me dat onzin
- De zakken voor verving ik met steekzakken van een ander broekpatroon
- De pijpen verlengde ik met zo’n 10 cm, want die vond ik te kort
Dit keer ging de tailleband doorstikken iets soepeler, al ben ik bang dat het nog steeds niet mijn favoriete techniek is.
Bij het maken kwam ik er achter dat de stof van behoorlijk slechte kwaliteit is. Ok, dat had ik natuurlijk kunnen raden want het kwam van een marktkraam met een raar bijeenraapsel van stoffen en het kostte maar 2 euro de meter. Maar toen ik tijdens het passen een kriebel voelde ging ik zo met m’n nagels door de stof heen. Ik moet toch wel een beetje aan m’n kont kunnen krabben, potjandriedubbeltjes!?
Mijn twee Hey June Seaforth Pants
Ik heb nog ergens een kledinglabeltje liggen waarop staat “This took forever to make” en die uitspraak past perfect! Ik heb de twee broeken ook nog niet kunnen dragen, want ze zijn te dun voor de winter. Kortom: dit zijn broeken met geduld!
Toch ben ik er blij mee: ik had vroeger een olijfgroene linnen broek waar ik dol op was, en daarom wilde ik er al tijden zelf eentje maken. Ik hoop wel dat het linnen nog wat zachter wordt, want hij valt wel vrij stug. De donkergrijze is heerlijk comfortabel en draagt als een joggingbroek, maar ziet er (naar mijn mening) toch iets netter uit. Ik ben voorlopig echter wel even klaar met broeken maken, maar deze twee zijn in ieder geval een fijne aanvulling voor mijn garderobe!
En ik vraag me af: maak jij ook altijd alles in een keer af, of laat je ook wel eens een project maandenlang liggen?
Ik maakte altijd het ene project af voor ik aan het volgende begon maar als ik dan vastliep was ik vaak meteen mijn sewjo kwijt. Dit jaar probeer projecten in batches te maken. Dus fase 1 is in een keer een paar patronen uitknippen/overtrekken, fase 2 is in een keer alles uit de stof knippen en fase 3 is ze daadwerkelijk maken. Ik maak een mix van moeilijkere en makkelijkere dingen en kan zo mijn project aanpassen aan mijn humeur/concentratievermogen van het moment. Ben benieuwd hoe het gaat werken.
De broeken zijn weer heel leuk geworden!
Wel, ik ben duidelijk de uitzondering die de regel bevestigt. Broeken zijn voor mij echt een van de redenen geweest waarom ik wilde gaan naaien (vond ik moeilijk om op maat te vinden in het vintage circuit) en die geven met echt een kick als ik die maak. Heerlijk! Het kost veel tijd, maar dan heb je ook iets. Daarbij komt nog dat ik heel graag broeken draag. Jurkjes daarentegen, vooral gevoerde jurkjes…bloedirritant om te naaien, en ook niet iets waar ik elke dag naar grijp. Een jurkje ligt al twee jaar te wachten op verder actie… Conclusie: als we elkaar zouden kennen, zouden we echt van projecten moeten ruilen, haha!