Soms kom je een stofje tegen wat je gewoon wilt hebben, ook al gaat het lekker onverantwoord tegen de planning van je zelfgemaakte garderobe in. Dit was ook zo’n gevalletje. Het lag in een berg couponnen op de markt in Den Bosch, waar ik ook het stofje voor mijn Nancy jurk vond. Ik had al een tijdje het idee om iets met blokjesstof te maken in mijn achterhoofd en ik vond de roomwitte kleur een fijne afwisseling van m’n normale (vooral) blauwe of grijze creaties.
Het Alex-patroon
De stof is viscose en is lekker dun en luchtig. Toen het weer wat warmer werd, merkte ik dat ik zo’n blousje toch heel goed kon gebruiken. Het patroon was snel uitgekozen, namelijk het Alex shirt van het Sew Over It Ebook “My Capsule Wardrobe: City Break”. Hier had ik namelijk al eens de overhemdjurk-versie van gemaakt. Dat vond ik zo’n fijn patroon dat ik meteen op m’n planning zette om nog eens een korte versie te maken.
Bij de Sew Over It patronen heb ik meestal het idee dat ze hun patronen voor grote personen tekenen. Daar had ik in de breedte eerder al rekening mee gehouden. Voor de lengte korte ik hem ook nog een flink stuk in, want als ik het lijntje voor de shirt-versie volgde, werd het een soort tuniek.
De constructie
Ondanks dat het een heel dun en fladderig stofje is, werkte het heel plezierig. Doordat ik het trucje met de ‘yoke’ (schouderstuk aan de achterkant) al een keer had uitgehaald, was het nu ook een koud kunstje. Ik draaide hiervoor de stof een stukje zodat de blokjes ruitjes zijn geworden. Ook het kraagje zat in één poging goed. Voor de zijnaden gebruikte in een Engelse naad, om alles netjes af te werken.
Zelfs de knoopsgaten gingen zonder problemen! Vaak doet mijn machine toch een beetje moeilijk daarmee en slaat een deeltje over. Deze keer niet, dus voor het eerst besloot ik om alle knoopjes echte knoopsgaten te geven, in plaats van ze simpelweg dicht te naaien met een knoopje.
Voor de knoopjes gebruikte ik glanzende cremewitte knoopjes die ik op de markt in de IJhallen heb gekocht. Ze zouden best wel eens vintage kunnen zijn.
To mouw or not to mouw?
Toen ik de Alex shirtdress maakte, paste ik hem zonder mouwen en het viel me op dat hij er zonder mouwen leuk uitziet. Omdat de mouwen best ‘laag’ aangezet worden, krijg je een soort van uitstekend (pun intended) stukje op de schouders.
Dat idee wilde ik dus gebruiken voor deze versie. Maar toen ik de mouwen afwerkte met een “baby-hem” (een heel smal zoompje), ging dat heel erg raar wijduit staan. Ik besloot om dan toch maar te proberen om korte mouwtjes toe te voegen. Maar dat resultaat was nog slechter! Op een of andere manier hebben de mouwen meer gewicht nodig om er fatsoenlijk uit te zien… Ik vond het geen gezicht, dus ik besloot om het toch weer anders aan te pakken. Nu maakte ik een soort van biaisband van dezelfde stof, maar dan heel breed. Ik rolde het reepje stof naar binnen en zette hem op zo’n 2 cm van de rand weer vast. Hierdoor krijgt hij niet meer dat gekke opstaande randje als met een babyhem.
Het resultaat
Deze Alex is heerlijk luchtig geworden! Hij is, ondanks dat ik hem had ingenomen, best wel slobberig, maar als ik hem in mijn broek of rok doe, ziet het er prima uit. Mouw-hack-versie geslaagd!
